Stel je voor: een hardwerkende ondernemer met een zaak 40 meter binnen de ZES-zone (zero-emissiezone). Ze heeft twee bussen, maar de kosten van het vervangen van beide voor elektrische voertuigen zijn simpelweg te hoog. Bovendien is er geen mogelijkheid om op te laden en zijn de kilometerbeperkingen niet praktisch voor haar bedrijfsvoering.
Ze besluit om één bus elektrisch te maken en vraagt een ontheffing voor de andere bus. Het plan is eenvoudig: de bus slechts 50 meter in de zone rijden naar een betaalde parkeerplaats, om vervolgens alleen buiten de zone ingezet te worden. Een redelijke oplossing, zou je zeggen. Maar helaas is dit in Maastricht werkelijkheid: waarom denken we niet in oplossingen maar alleen in problemen, gemeente Maastricht? Wat zegt de gemeente Maastricht? “Jammer maar helaas, daar doen we niet aan mee. U krijgt geen vrijstelling.” Een ondernemersgeest wordt geblokkeerd door bureaucratie, terwijl een praktische en milieuvriendelijke oplossing binnen handbereik lijkt.
Het moet niet alleen anders, Het kan ook anders.