Ach ja, Maastricht, je hebt ons deze week weer flink beziggehouden! Het was een achtbaanrit van emoties en verrassingen. Van de redding van ons geliefde MVV’ke tot het schieten op een wild zwijn, en van de plastic bekertjes-motie tot een feestelijke reuzenstoet. Laten we even door deze roerige week wandelen.
Te beginnen met MVV’ke. Onze voetbaltrots zat tot over de oren in de problemen, maar gelukkig stonden de supporters en het collectief op, de gemeenteraad stemde voor kwijtschelding van schulden en de partijen kunnen bouwen aan een toekomst. Een hele opluchting! We kunnen weer rustig ademhalen, en volgend jaar kunnen we weer juichen (of zuchten) voor ons team.
En toen, het wilde westen in het Maastrichtse park. Een wild zwijn werd neergeschoten en velen waren verdeeld. De ene helft vond het een noodzakelijke actie, terwijl de andere helft het zag als moord op een onschuldige knorrepot. Het is alsof Asterix en Obelix 2.0 zich in onze achtertuin afspeelt.
Dan was er die motie over plastic bekertjes. Het doel is nobel: minder plastic afval, een groenere stad en dus betalen voor herbruikbare plastic bekertjes hopelijk met een mooi Maastrichts logo. Maar wat wel erg stoorde bij velen, en zeker ook bij mij als raadslid, was dat tijdens een schitterende reuzenstoet, met het perfecte weer, te zien was dat een aantal collegeleden en raadsleden hun drankjes uit glazen nipten (bier en wijn). Tja, als je de regels maakt, hoef je ze blijkbaar niet zelf te volgen. Of zoals Máxima zou zeggen: “een beetje dom”. Misschien kunnen ze zich beter gewoon verontschuldigen en de volgende keer beter nadenken.
En als we het over Máxima hebben, zij kwam even langs om het nieuwe hoofdkantoor van DSM te openen. Een koninklijk bezoek dat onze stad weer even in de schijnwerpers zette. Altijd fijn om een beetje koninklijke glamour over de Maas te zien waaien.
Kortom, het was een week vol pieken en dalen. Maar één ding blijft het meeste bij en was het hoogtepunt: wethouder Manon Fokke in haar prinsessenjurk in een koets met paarden, zwaaiend naar de burgers van haar Mestreech.
Maastricht is een stad waar we samen voor staan, doorheen gaan, en trots op zijn.
En zonder een knipoog naar onze eigen fouten, zou Maastricht niet Maastricht zijn!